Jubileumkrant vv Goes // 1895-2020

Frank de Bie, geboren in 1965 “Op mijn 16e ben ik pas gaan voetballen bij v.v. G.O.E.S. Daarvoor heb ik andere sporten gedaan en toen ik op mijn 16e bij Goes ging voetballen kwam ik in het team terecht met Ron Krijger, dus vanaf die tijd kennen wij elkaar. Ik had de grootste moeite om in het elftal te komen want die speelden al heel wat jaren samen, zo’n 9 tot 10 jaar denk ik. Ron Krijger, ook geboren in 1965. “Ik ben iets eerder dan Frank bij Goes gaan spelen. Ik ben vanaf de jongsten begonnen en ik speelde vanaf mijn 15e in het eerste met Frans Schouw en zo. In de beginperiode speelde ik ook nog bij de jeugd maar toch mocht ik in het eerste al op de bank zitten en invallen. Ik heb altijd bij Goes gespeeld, heb wel aanbiedingen gekregen van andere ver- enigingen maar Goes ben ik altijd trouw gebleven. Frank: Op een gegeven moment had ik zoiets van ik stop hier met voetballen want ik kom niet in het team. Ik ben toen naar de trainer gestapt en gezegd: “ Ik krijg toch geen speeltijd dus ik stop ermee!”. Toen is er iemand uit het elftal gegaan die zei: “Dan wil ik wel wisselen, dan kan Frank spelen.” Sindsdien ben ik eigenlijk nooit meer uit het eerste elftal weggegaan en heb tot mijn 32e bij Goes ge- speeld met altijd heel veel plezier. Ron: Op mijn 32e heb ik afscheid genomen van Goes. Ik kreeg steeds meer last van blessures. Dat was ook wel de reden om het wat rustiger aan te gaan doen. Ik ging verder in de scheepvaart bij mijn schoonvader. Toen had ik ook veel minder tijd om te voetballen. Ik ben niet helemaal gestopt met voetbal maar vertrok- ken naar Hansweert omdat ik daar ook woonde. Toen heb ik nog een 7-tal jaren in het eerste van Hans- weert gespeeld. Uiteindelijk ben ik weer bij Goes terecht gekomen maar dan in een andere functie. Ik kwam altijd nog bij Goes kijken want dit is altijd mijn club gebleven. Op een gegeven moment werd ik benaderd of ik iets wilde doen. Omdat ik niet heel ruim in mijn tijd zit ambieerde ik een functie in de technische commissie. Frank heeft me bij de technische commissie aange- dragen. In eerste instantie deed ik weleens iets voor de Sponsorcommissie. Dat was niet zo mijn ding. De technische commissie ligt me beter”. Frank: “In de tijd dat ik gestopt ben met voetbal- len, dat was op mijn 32e waren er altijd heel wat supporters, toch wel zo’n 800/900 man. Als je ziet dat er tegenwoordig bij een normale wedstrijd nog ongeveer 300/400 man op af komt. In die tijd was er altijd een vast groepje supporters dat stond te juichen. Hier zaten aardig wat spelers bij van Goes 4 en ik wilde niet meer trainen. Ik ben destijds gevraagd voor Goes 2 om af te bouwen. Daar had ik geen zin in want dan moest ik blijven trainen. Goes 3 was toen een heel ander team en de mannen Goes 4 waren gemiddeld 5 tot 10 jaar ouder en dat was meer een gezelligheids-team. Daar ben ik toen voor gegaan. Ik heb dit volgehouden tot mijn 48e. Dat is nog maar 6 jaar geleden”. Ron : “Bij mij was dit niet het geval. Ik had een scheef gegroeide enkel die naast mijn huidige enkel kwam te staan. Ik kon zelfs niet meer normaal functioneren met lopen. Ik moest geopereerd worden. Mijn enkel is toen ook vastgezet en de draaiende be- wegingen kon ik toen ook weer maken. Dus voetballen was uit den boze. Ik kon alleen nog fietsen. Zodoende zat mijn voetbalcarrière er vroeg op. Frank: “Ik zat veel in de verdediging. Een hele tijd links-back gespeeld, voorstopper, laatste man, verde- diger, middenvelder en toen ik bij Goes 4 kwam nooit meer op die positie gespeeld, toen was het gewoon mid-mid”. Ron “Ik had ook altijd posities op het middenveld. Hoofdzakelijk rechts-midden, ook weleens binnen- midden, links-midden, als invaller ook een enkele keer als spits, maar hoofdzakelijk in het middenveld”. Anekdotes uit het verleden De afscheidswedstrijd Goes tegen Ajax. Ron: “Wij hadden vanaf de jeugd een ploegje dat in het eerste kwam, dat waren jongens van dezelfde leeftijd, een hecht clubje. Dat groepje trok jaar in jaar uit met elkaar op. Iedere wedstrijd was een groot feest. We zijn vanaf ons 18e met het jeugdteam door de trainer destijds, Lieven van Belzen, met een man of 12 overgezet naar het eerste elftal. Toen had iedereen zoiets van (het was toen derde klas) probeer maar te handhaven met dit team. Dat lukte ons ternauwernood. Daar zaten ook een paar oudere spelers in; Frans Schouw, Hugo Baarends, Marcel de Nijs, die gaven het evenwicht in de ploeg. Na die jaren zag je dat er steeds meer spelers van buitenaf kwamen en er kwamen nog wel wat spelers door uit de jeugd maar dat werd steeds minder en minder en er werden steeds meer spelers van buitenaf gehaald. Uiteindelijk bleef er alleen nog een “mister Goes” over die het langste bij Goes speelde”. Frank: “De afscheidswedstijd tegen Ajax was wel iets bijzonders. In die tijd was het zo wie zo de gewoonte dat als je bij Goes als lid weg ging dan kreeg je een afscheidswedstrijd. Tegen-woordig is dit anders. De spelers komen overal vandaan en je moet minimaal 7 jaar bij Goes hebben gespeeld. Wij hadden allebei 12 jaar in het eerste elftal gespeeld. Wij stopten tege-lijk, vandaar dat er toen een afscheidswed- strijd is georganiseerd. Opmerkelijk was dat Ajax de tegenstander was en dat ze net de Europacup 1 en ook nog de wereldbeker hadden ge-wonnen. Met de “beker met de grote oren” kwamen ze naar Goes toe. Dat was natuurlijk een prachtige wedstrijd, een prachtige afsluiter! Deze herinnering wordt nog altijd opge-haald”.. Ron: “Ik weet nog dat toen de wedstrijd afgelopen was dat de toenmalige trainer, Louis van Gaal, in het entreehokje moest gaan staan om handtekeningen uit te delen anders was hij bedolven onder de mensen. Er waren toen 4.500 mensen aanwezig. Dat was gigantisch”. Frank “Kampioenschappen hebben we meegemaakt. We hebben degradaties meegemaakt. In die tijd ook een reis naar Polen meegemaakt. Dat was voor mij in die beginjaren ook een hoogtepunt. We gingen op trainingskamp naar Polen. Toen had je eerst nog Oost-Duitsland, stonden al die jonge gasten met hun handen over elkaar voor de controle van de koffers. Dit maakte grote indruk op die jonge jongens. Door alle jaren heen en dat zijn er heel wat, hebben we een kaartclubje overgehouden waar de mannen en de vrouwen altijd nog samen komen. Nadat we met voetballen gestopt zijn, en dat is nu al ongeveer 21 jaar geleden, hebben we altijd dat kaartclubje waarbij we één keer per jaar bij elkaar komen. Tijdens dit gezellig samen zijn herleven dan oude tijden. Nu dus betrokken bij Goes 1, Ron voor het elftal en Frank voor de club. Hoe kijken jullie naar het komend seizoen? Frank: “ Positief. Het is jammer dat er zoveel spelers vorig seizoen afhaakten, om diverse redenen, terwijl je toch op het mooiste niveau zit op dat moment. Dit kan om verschillende redenen zijn. Het kan zijn om het geld, het kan zijn om andere redenen, maar hoe bestaat het dat je lager gaat voetballen, terwijl je als voetballer toch de intentie moet hebben om zo hoog mogelijk te spelen. De technische commissie is erin geslaagd om weder- om een nieuwe selectie neer te zetten die toch weer klinkt als een klok. De verwachtingen zijn nu weer hoog gespannen, voor de middenmoot het behoud van deze klasse. Dat zou al een topprestatie zijn”. Ron: “Ik sluit me bij Frank aan. Ik denk dat we een uiterst bepaalde selectie hebben en de verwachting is toch wel redelijk hoog. We durven wel te zeggen dat we waarschijnlijk een goeie middenmoter kunnen zijn. Eventueel met een klein piekje naar boven. Ik denk dat het kwalitatief nog wel beter is dan vorig jaar, maar dat zal nog moeten blijken op dit niveau, want het is toch derde divisie. Eerst maar eens bewijzen dat de spelers het allemaal aankun-nen. Door de corona-tijd heeft alles een tijdje stilgelegen dus de spelers moeten allemaal op elkaar ingespeeld raken. Dit is altijd weer even wennen met een aantal nieuwe spelers. De start van het nieuwe seizoen is natuurlijk niet je van het; eerst corona-tijd, daarna het overlijden van Kees Dorrepaal, hij is ook onze team- genoot geweest binnen Goes. Dat hakt er natuurlijk wel in, ook bij de spelers. We hopen dat ze het goed oppakken samen”. De toekomst van de vereniging en de jonge aanwas vanuit de jeugd Frank: “Er zijn nogal wat ontwikkelingen op bestuurlijk gebied geweest en ik denk dat er mooie plannen lig- gen om de jeugd naar een hoger plan te gaan trekken. Daar heb ik het volste vertrouwen in. Er zitten capabele mensen die dit aan moeten sturen. Daar bui- tenom zie ik dat er steeds meer vrijwilligers opstaan om v.v. G.O.E.S. te helpen en daar zijn we als bestuur natuurlijk ook hartstikke blij mee want alleen een bestuur of alleen een TC gaan het ook niet redden. Je moet het met zijn allen gezamenlijk doen en ik heb het idee dat dit de goede kant op gaat. IN GESPREK MET FRANK & RON “ WE DURVEN TE ZEGGEN DAT WE WAARSCHIJNLIJK WEL EEN GOEIE MIDDENMOTER KUNNEN ZIJN. ” Frank de Bie (links) & Ron Krijger (rechts) 9 JUBILEUMKRANT 125 JAAR V.V. G.O.E.S.